Opis obrazu

Obraz przedstawia tajemniczą, nieco surrealistyczną postać w centrum kompozycji, otoczoną głębokimi, ciemnymi tonami brązu i czerni. Wzrok przyciąga długie, czarne włosy, które rozchodzą się na boki niczym płynąca rzeka. Cała scena jest mroczna, tajemnicza, jakby malarz chciał uchwycić moment zawieszenia w czasie. Nastrój jest pełen niepokoju, co potęguje bezosobowe spojrzenie postaci. Artysta posługuje się ekspresyjnymi pociągnięciami pędzla, tworząc teksturę przypominającą niebo przed burzą. Mimo że dzieło jest w stonowanej kolorystyce, to technika warstwowego nakładania farb sprawia, że powierzchnia obrazu wydaje się pulsować własnym życiem. Stylem można to porównać do surrealizmu z nutą ekspresjonizmu, gdzie sen miesza się z prawdą. Odbiorca może poczuć zarazem ciekawość i lekkie przerażenie. Co ta postać ma w głowie? Z kim się wydaje rozmawiać w tej ciszy? Dla mnie wywołuje uczucie zagubienia, jakby wołała do nas z głębi własnych myśli. Dzieciak by powiedział: "Ooo, ta pani ma włosy jak meduza!" Takie skojarzenia łączą się z dziecięcą wyobraźnią. Może to jest symbol loneliness w tłumie. To dzieło prowokuje, zmusza do refleksji, a jednocześnie zostawia odbiorcę z niepokojącym pytaniem bez łatwej odpowiedzi.