Opis obrazu

Obraz odsłania przed nami tajemniczą postać, zwróconą plecami ku odbiorcy. Jej ciało jest pokryte skomplikowaną siecią smagających linii, zdających się imitować spękaną powierzchnię ziemi lub może inne planety. Dominują chłodne, zielono-niebieskie barwy, przetykane odcieniami fioletu. Nad postacią unosi się ciemny krąg, przypominający planetę lub zaćmienie słońca, nadając dziełu kosmicznego charakteru. W lewym dolnym rogu widać niewyraźne formy, które mogą symbolizować początek życia? A może jego koniec? Szczerze, trudno powiedzieć. Ale to właśnie czyni obraz intrygującym. Atmosfera obrazu jest dość melancholijna, choć nie pozbawiona pewnego magicznego uroku. Artysta zastosował technikę mieszania kolorów w sposób, który dodaje całości głębi i przestrzeni. Ktoś by mógł powiedzieć "wow, that's deep!". Obecność jednego małego, rozpalonego światła na prawo od postaci dodaje otuchy i sugeruje nadzieję w niepewnych czasach. Patrząc na to dzieło, czuję coś jak dreszcz stanowiący mieszankę niepokoju i fascynacji. Jakbyśmy stąpali po cienkiej granicy między rzeczywistością a snem. Można to interpretować na wiele sposobów — obraz może skłaniać do przemyśleń o samotności, o poszukiwaniu swojego miejsca we wszechświecie. Może ktoś pomyśli "O, tak wyglądałby człowiek na innej planecie". Świetne, prawda?