Opis obrazu

Na obrazie paw rozpościera wachlarz ogona w skosie kompozycji, jakby scena wybuchała z lewego rogu ku prawu. Gęste granaty, turkusy i seledyny pulsują obok plam ciepłego złota, które wygląda jak rozsmarowana folia. Pióra pełne są owalnych oczu, malowanych grubą farbą, aż widać grudki i ślady szpachli. Artysta korzysta z impastu i chlapiących smug, miejscami kapaniem, wszystko idzie gestem i jest bardzo bold. Atmosfera jest królewska, lecz żywa, trochę nocna, troche hałaśliwa. Czuję dumę ptaka i lekką zazdrość, bo kto by nie chciał tak błyszczeć. Paw ma wielki ogon i świeci jak gwiazdka. Obraz mówi o pokazie siły i o kruchości, bo piękno bywa ciężkie do uniesienia, serio. Parę plam jest jakby nie na miejscu, ale to taki ryzykowny taniec, naprawde mnie to wciąga.