Opis obrazu

Na obrazie widzimy gigantyczny księżyc unoszący się nad miastem, zatopionym w tajemniczym mroku. Kolory są stonowane, dominują odcienie szarości i brązu, a jednak subtelnie migoczące czerwienie i pomarańcze dają poczucie ukrytej energii. Księżyc rozciąga się niemal na całej szerokości obrazu, jego powierzchnia pełna jest delikatnych, wirujących wzorów, przypominających plamy światła. Miasto poniżej, z ostrymi, geometrycznymi kształtami wieżowców, kontrastuje z łagodnością niebiańskiego ciała. Atmosfera dzieła jest nieco surrealistyczna, emanuje chłodnym spokojem, a jednocześnie budzi ciekawość. Artysta zastosował technikę impasto, grube pociągnięcia pędzlem nadają powierzchni obrazu fakturę, która przyciąga wzrok. Styl jest oniryczny, przesycony marzycielską aurą, jakby wyjęty z najdziwniejszej opowieści science fiction. Obraz może budzić w odbiorcy poczucie małości wobec ogromu wszechświata, a także zadumę nad ulotnością cywilizacji i jej światła w mrokach kosmosu. Myślę sobie: ale to fajne! Jak małe dziecko mogłoby opisać: „To miasto na księżycu!” Może to być metafora izolacji, samotności w wielkim świecie, a może odwrotnie – poczucie bycia częścią czegoś naprawdę wielkiego. A gdy spojrzymy jeszcze raz, to "wow", magia kosmosu otwiera przed nami swoje tajemnice.