Opis obrazu

Na tym obrazie dominują stonowane barwy, głównie odcienie szarości, bieli i delikatne brązy. Kształty są abstrakcyjne, przypominają formy organiczne, co nadaje dziełu nieco mistyczny charakter. Kompozycja jest dynamiczna, jakby wszystko było w ruchu, choć jednocześnie zachowuje pewną harmonię. Obraz ma w sobie coś z melancholii, a także tajemniczego niepokoju, jakby skrywał historię z głębi duszy. Artysta zastosował technikę impastu, co widać w grubo nałożonych warstwach farby, dając efekt trójwymiarowości. Patrząc na ten obraz, widz może poczuć się zagubiony, jak w labiryncie myśli i emocji. Ciekawe, jakie to wywołuje skojarzenia. Dla mnie osobiście przypomina to poranek po deszczu, gdy wszystko jest jeszcze mokre i pachnie świeżością. "Wow, to wygląda jak coś z kosmosu!" powiedziałby pewnie mały obserwator. To dzieło ma też coś z minimalizmu, ale z tą nutką emotional depth, która sprawia, że nie można oderwać wzroku. Duchowy dialog, który otwiera nowe perspektywy i interpretacje. Coś w tym jest, coś nieuchwytnego, co przyciąga uwagę i zatrzymuje w chwili.