Opis obrazu

Obraz przedstawia samotną postać, skrytą w delikatnych odcieniach beżu, bieli i subtelnych brązów, co tworzy mistyczną aurę. Kobieta siedzi, schylona, z twarzą ukrytą w dłoniach, jakby świat się z nią skończył. Całość jest namalowana z subtelnością, która przypomina technikę impresjonizmu. Pędzle niemalże muskały płótno, pozostawiając miękkie przejścia między barwami. Zagubione myśli emanują z dzieła, rozpraszając się niczym dym. Wyobraźnia galopuje — czy to chwila zadumy, czy może smutku? Atmosfera obrazu jest pełna tajemnic, trochę jak echo nieuchwytnej przeszłości. "Bo ja też czasem tak siedzę i myślę" — mógłby powiedzieć siedmiolatek. Artystka z precyzją oddała emocje, które chwytają za serce. Obserwator może poczuć melancholię, a może nawet nadzieję, że zaraz nastąpi jakieś "happy ending". The painting invites reflection and introspection. Przyciąga i nie pozwala się oderwać. Opowieść zamknięta w płótnie — pozwólmy sobie chwilę w niej pobłądzić, by odnaleźć coś osobistego.