Opis obrazu

Na obrazie dominuje surowa gra czerni i bieli. Te kontrasty kształtują postać zarysowaną z niewymuszoną swobodą, przywodząc na myśl technikę rysunku węglem. Artysta jakby od niechcenia nadał kształt, gdzie linie przenikają się z plamami, tworząc kompozycję w stylu szkicu. Wyraźny brak detali nadaje pracy abstrakcyjny ton, pozostawiając duże pole do interpretacji. Oszczędność koloru podkreśla intymność, może nawet jakąś zagubioną myśl lub refleksję. Atmosfera? Trochę melancholijna, trochę tajemnicza. Jak sen, w którym coś ważnego się dzieje, ale nie do końca wiadomo co. Emocje, jakie obraz wywołuje, to dziwna mieszanka spokoju i niepokoju. "Czy ona śpi?" – mogłoby wtrącić dziecko. A dorośli? Zapewne zastanawiają się, co ukrywa niewidoczna twarz, jakie sekrety kryją się za oszczędnością formy. Technika drippings, widoczna w detalach, dodaje dynamiki całemu dziełu. Patrząc na obraz, czuję, jakby artysta chciał opowiedzieć prosty, ale "deep" story – o kimś zapatrzonym w głąb siebie.