Opis obrazu

Na obrazie dominuje forma ciała, której kontury są stanowczo zaznaczone w ciepłych odcieniach brązu i ochry. Przestrzeń wokół jest bielona, jakby artysta marzył o pustce, z której wyłania się ta niezwykła sylwetka. Papier, na którym powstało dzieło, wydaje się pognieciony, co dodaje mu tekstury i głębi. Czarnymi pociągnięciami tworzy dramatyczny kontrast, niemal jak shadow play. Atmosfera tego obrazu pełna jest tajemnicy i odrobiny melancholii. Czujesz, że artysta bawi się formą, próbując wywołać u widza pewną audacity w myśleniu i odczuwaniu. To nie jest obraz, na który patrzysz obojętnie. Gdzieś tam w tym chaotycznym pięknie jest coś, co mógłby powiedzieć 7-latek: "To wygląda jak papierowy potwór!". Wolność w interpretacji, jaką daje, sprawia, że chce się wracać do tych kształtów, szukać nowych znaczeń. Styl to połączenie ekspresjonizmu z nutą abstrakcji. Każdy detal, jakby był zamierzonym przejawem artystycznego geniuszu. Dla mnie, osobiście, to obraz, który mówi o kruchości i sile jednocześnie. Czuje się w tym dynamiczne napięcie, niemal jak w filmie, kiedy nie wiesz, co się wydarzy zaraz. Fascynujące jest, jak proste środki potrafią wywołać tak potężne wrażenie.