Opis obrazu

Obraz emanuje chaotyczną, ale wciągającą atmosferą, zdominowaną przez kalejdoskop twarzy wtopionych w siebie. Użycie intensywnych kolorów — głównie odcieni niebieskiego, brązowego i pomarańczowego — nadaje mu dynamiczny, nieco surrealistyczny wygląd. Twarze, o zróżnicowanych rysach, wydają się być w nieustannym ruchu; jakby wciągnięte w filozoficzną podróż. Każda z nich opowiada swoją własną historię. Wnosi indywidualne emocje. Artysta zastosował technikę, która przypomina collage. Elementy stykają się, przenikają, tworząc złożoną kompozycję. Dzieło budzi ambiwalentne emocje — fascynację, ale też niepokój. W końcu, ma się wrażenie, że patrzymy w samą duszę. I'm feeling overwhelmed! Wśród tej mozaiki pojawia się pytanie: co one widzą, czego my nie dostrzegamy? Taka wizualna układanka może pobudzać do refleksji nad ludzkimi relacjami i tym, jak wszystkie przeplatają się w jedną całość. "Te twarze wyglądają jak lalki!" — może powiedziałoby dziecko. I w tej prostocie tkwi sedno. Wzrok odbiorcy wędruje po płótnie, odkrywając coraz to nowsze szczegóły, które wywołują uśmiech, zaniepokojenie, a czasem nawet zachwyt nad złożonością ludzkiej natury ukrytej w tej artystycznej miksturze. Coś nie do końca z tego świata, a jednak bardzo nam bliskiego.