Opis obrazu

Na obrazie dominują zimne, pastelowe tonacje niebieskiego i fioletu, które kontrastują z ciepłym, beżowym tłem. Postać kobiety jest rozciągnięta poziomo, co nadaje kompozycji stabilności i spokoju. Jej twarz, z ledwie widocznym uśmiechem, emanuje nieuchwytnym poczuciem zadumy. Technika artysty, something like a mix between painting and collage, dodaje dziełu tekstury, a nierówności i szorstkości powierzchni nadają mu charakteru. Dzieło zdaje się szeptać swoją tajemnicę, jakby co chwilę miało ją ujawnić, choć nigdy tego nie robi. Czuję, jakby obraz mówił do mnie "hej, zatrzymam cię na dłużej". Czyż nie jest tak, że w tej minimalistycznej formie odnajdujemy bogactwo emocji? Dziecko powiedziałoby: pani wygląda jak niebieski sen. Może to melancholia, która przyciąga lub subtelne piękno chwili zamrożonej w czasie. Obraz ma w sobie coś z poezji, gdzie każdy przetarty fragment płótna snuje swoją opowieść o delikatności i ulotności życia.