Opis obrazu

Obraz emanuje spokojem i delikatnością. Główna postać, z subtelnie odsłoniętymi plecami, stoi tyłem, otoczona pastelowymi kolorami tła. Szczególnie przykuwa uwagę czerwoność jej sukienki w białe kwiatki, która kontrastuje z szarościami i beżami reszty. Drzewa w tle, niemal dziecięco proste i fioletowe, przypominają kredki rozmywające się w przestrzeni. Atmosfera jest cicha, prawie medytacyjna. Technika malarska zdaje się być mieszanką impastu i delikatnych pociągnięć pędzla. Farba miejscami nakładana jest grubszą warstwą, tworząc fakturę pełną głębi. Artysta wyraźnie bawi się teksturą, co dodaje obrazowi realności mimo jego z pozoru bajkowego charakteru. Jest w tym coś magic, jakby obraz żył własnym życiem. Obraz prowokuje do refleksji nad samotnością i ciszą. Może budzić też poczucie wolności, prostoty codziennych chwil. „Czy ona marzy?”, pomyślałby ktoś patrząc. Dla mnie to jakby książka bez słów, opowiadająca historie cichych popołudni. Odbiorca może poczuć nostalgiczną tęsknotę za beztroskimi momentami. Jak dziecko, które ujrzy samo siebie podczas spaceru w parku, mówi „To jak bajka”.