Opis obrazu

Obraz przedstawia malowniczą scenę ruin starożytnego amfiteatru oświetlonego ciepłym, złotym promieniem słońca, który niebo właśnie się przebija przez chmury. To miejsce zdaje się opowiadać historie dawno minionych czasów, gdzie w tle widać ciemne, poszarpane sylwetki cyprysów tworzące dramatyczny kontrast z pastelowym niebem. Kolory są subtelne, ale pełne emocji – od ziemistych brązów po łagodne błękity i róże na niebie. Całość ma w sobie magiczną atmosferę wieczornego spokoju, jakby czas na chwilę stanął w miejscu. Styl artysty jest realistyczny, ale z nutką impresjonizmu, zwłaszcza w sposobie rozmywania krawędzi i ukazywania gry świateł. Technika pociągnięcia pędzlem jest wyczuwalna i dodaje swoistej organiczności. Wpatrując się w dzieło, można odczuć melancholię i tęsknotę za przeszłością, myśląc o wszystkich widowiskach, które kiedyś odbywały się na tych zniszczonych deskach sceny. Może ktoś pomyśleć: "Wow, jakie to piękne!" – i nagle poczuć ukłucie w sercu. Trochę jakby oglądać zapadający w letarg krajobraz prosto z bajki. Ruiny zdają się szeptać historie, które pozostają tylko dla wyobraźni. A to umiejętność artysty mówi tu wszystko.