Opis obrazu

Obraz przedstawia dwa fioletowe koty, które przyciągają wzrok swoimi tajemniczymi sylwetkami. Pierwszy z nich siedzi zwinięty w kłębek, a drugi stoi obok, jakby chciał go pocieszyć. Tło tworzy mieszanka chłodnych szarości, błękitów i delikatnych żółci, które wprawiają nas w nostalgiczną zadumę. Całość ma w sobie jakąś magic quality, która sprawia, że nie sposób oderwać oczu. Styl obrazu jest raczej impresjonistyczny, z rozmytymi konturami i płynnymi przejściami kolorystycznymi. Wydaje się, jakby artysta stworzył go z subtelnością akwareli, choć to zapewne oleje. Te koty, mimo że są abstrakcyjne, wydają się pełne emocji. Czuję, że ten po lewej jest smutny, jakby czegoś szukał. A mój pies też by się tak czasem czuł, gdy nie dostawał smakołyka. Obraz wydaje się mówić o samotności, ale i o towarzystwie. Wywołuje refleksję o relacjach, jakie mamy ze sobą i innymi. Mimo prostoty, kompozycja przyciąga uwagę. Jest coś w tym dziele, co przypomina marzenie. Jakby koty były duchami snującymi się po zakamarkach naszej podświadomości.