Opis obrazu

Obraz przedstawia zimowy krajobraz pola, pokrytego cienką warstwą śniegu, który delikatnie pokrywa zagonki. Dominują tu zimne, stonowane kolory - różne odcienie szarości, błękitu i bieli. Całość uzupełniają brązy i żółcie, przebijające się spod śniegowej pokrywy. Kompozycja prowadzi wzrok w głąb obrazu, ku samotnemu drzewu na horyzoncie, które stoi jak strażnik tej surowej ziemi. Nastrój? Trochę melancholijny. Taki zimowy spokój, który aż wciska człowieka w fotel. Artysta zastosował miękkie pociągnięcia pędzla, co nadaje dziełu płynności, a jednocześnie subtelnej dynamiki. Technika malarska jest realistyczna, ale z nutką impresjonizmu – światło i cień tańczą razem jak wrażliwe nuty. Patrząc na ten obraz, można poczuć lekki chłód, jakby sam wiatr zimowy owiewał twarz. Czujesz, jak w sercu budzi się nostalgia, przywołując wspomnienia zimowych spacerów. A dzieciak by powiedział: "Wygląda jak pole, na którym śnieg powoli się topi". I miałby rację. To jest ta prosta magia natury, zamknięta w ramy obrazu. What a feeling! Gdy się patrzy na to dzieło, człowiek czuje się częścią czegoś większego, jakby natura mówiła do nas swoim własnym, cichym głosem.