Opis obrazu

Na obrazie widzę frontalny portret kobiety o alabastrowej cerze, wciśnięty w wąski pion, obok którego przemyka lis, a wokół piętrzą się kwiaty i liście. Tło to pomarańczowo złote pole ze spiralnymi stemplami, jak rozgrzana miedź. Chłodne błękity płatków zderzają się z ogniem rudych włosów i futra. Pani ma rude włosy i lis jest jej kolega. Atmosfera jest senna, lecz czujna, jakby zaraz miało paść tajemne słowo. Styl łączy secesyjne ornamenty, nutę symbolizmu i gładkie, olejne modelowanie twarzy. Farba kładziona warstwami, z dyskretnym laserunkiem i ostrym konturem przy oczach. Troche bajka, troche ikona, serio trudno oderwać wzrok. Czytam to jako dialog intuicji z naturą, spryt z czułością idą tu ramię w ramię. Paleta i kompozycja są po prostu bold.