Opis obrazu

Płótno tonie w chłodnych błękitach i zieleni, a nisko nad horyzontem żarzy się małe słońce. Grube impasty i chyba szpachla tną powierzchnię na poszarpane płaty, dzięki czemu morze drży, a niebo migocze. Kompozycja jest horyzontalna, prosta jak oddech, z linią horyzontu niemal po środku. Refleks słońca spływa pionem i rozcina fale na krótkie prostokąty farby. Po bokach stoją trzy białe żagle, tworzą rytm i kieruja wzrok w centrum. Łódki płyną do słońca i to jest super. Czuć spokój, ale też niepokój drogi, takie miękkie napięcie. Styl bliski impresji, szybki, gestowy, bez dłubania w detalach, more feeling than fact. Są drobne plamki czerwieni przy kadłubach, jak puls serca. Myślę o rozmowach które milkną gdy zapada wieczór i zostaje tylko plusk. Ech, chciałbym tam usiąść na chwilę i złapać ten glow. Obraz wywołuje tęsknotę za ruchem i odwagą wyjścia poza bezpieczny brzeg.