Opis obrazu

Obraz przypomina mglistą impresję, gdzie delikatne, pastelowe kolory składają się na nieostry obraz postaci. Dominują tu przygaszone beże, zielenie i błękity, tworząc melancholijną atmosferę. Kształty są rozmyte, jakby widziane zza szyby pokrytej deszczem. Ten efekt nadaje dziełu tajemniczy i nieco nostalgiczny nastrój. Artysta zastosował subtelną technikę rozmycia, tworząc iluzję niekompletności i efemeryczności. Można by powiedzieć, że to takie dreamy doświadczenie, które przywodzi na myśl sceny z dzieciństwa, uchwycone tylko na moment, zanim znikną w otchłani pamięci. Dzieło zdaje się pytać: "Kim jesteśmy bez wyraźnych konturów?" Jak to na mnie działa? Wywołuje pewne zmieszanie, ale jednocześnie ciekawość. Może być też odczytywane jako metafora tożsamości, która jest w ciągłym ruchu i zmianie. Siedmiolatek powiedziałby: "To obraz chmurki, która wygląda jak głowa bez twarzy!". Czasem mniej znaczy więcej, i tu dokładnie tak jest. Obraz skłania do refleksji nad kruchością wspomnień i ich ulotną naturą. Wow, co za sztuka!