Opis obrazu

Na obrazie dominuje łagodna paleta pastelowych barw. Główna postać, ubrana w wzorzysty strój, stoi samotnie z parasolką w ręku, otoczona miękką mgiełką szarości i błękitów. W oddali migocze złota plama, być może światło odbijające się w kałuży. Kompozycja jest wyważona, z centralnym umiejscowieniem postaci, co przyciąga wzrok i nadaje obrazowi spokojny charakter. Atmosfera tego dzieła jest melancholijna, trochę nostalgiczna. Deszczowy dzień stwarza wrażenie zanurzenia w chwili pełnej zamyślenia. Obraz emanuje delikatnym smutkiem, ale też pewną saspenes, jakby krył się w nim sekret. Artysta wykorzystuje technikę swobodnych pociągnięć pędzla, mającą na celu uchwycenie ulotności chwili. W efekcie obraz zyskuje dynamikę i lekkość. Ma się wrażenie, jakby wszystko mogło nagle się rozpłynąć, zniknąć. Dla odbiorcy ten obraz może wywoływać różne emocje – od refleksji nad przemijaniem po radość z cichego spokoju chwili. Jedno zdanie, które mogłoby wypowiedzieć dziecko, to: „A ten pan stoi w deszczu z parasolką i chyba czeka na tęczę!” Ta niewinność może wprowadzać odrobinę uśmiechu. Patrząc na ten art, czuję zagubienie, ale też drobną radość z zadumy. Niby prosty, ale przyciągający i dający do myślenia. Ma coś magicznego w swej prostocie, co czyni go wyjątkowym.