Opis obrazu

Na obrazie widnieją dwie twarze, przedstawione w kontrastujących pozach. Kolory są stonowane, dominują szarości i czernie, a subtelne akcenty niebieskiego ożywiają kompozycję. Przebiegające pionowo kreski przypominają deszcze, nadając dziełu ciekawej głębi. Jest coś magicznego w tym, jak artysta uchwycił nastrój. Styl jest surowy, niemal ekspresjonistyczny, co buduje atmosferę tajemniczości i lekkiego niepokoju. Użycie intensywnego światło-cienia dodaje dramatyzmu. Obraz emanuje melancholią. Pierwsza twarz pochyla się w zamyśleniu, bije z niej smutek, druga spogląda intensywnie, niemal przenikliwie. Prace toczy się jakiegoś rodzaju wewnętrzny dialog. Patrząc na to, czuję nostalgię za utraconym czasem. Czy kiedyś myślałeś o tym, "co by było gdyby"? To dzieło przypomniało mi właśnie o tych chwilach. Styl artysty jest niezwykle emocjonalny. Każda kreska zdaje się mieć swoje znaczenie, jakby artysta prowadził widza przez labirynt emocji. Co ciekawe, technika tuszu i akwareli tworzy wrażenie dynamicznych ruchów, jakby wodospad na powierzchni papieru. "Wow, to jak deszcz na papierze" powiedziałoby 7-letnie dziecko. Artysta wspaniale pokazuje, jak subtelność koloru potrafi potęgować emocje dzieła.