Opis obrazu

Na obrazie widzimy samotną postać, skuliła się w pozycji siedzącej. Ciepłe odcienie ciała kontrastują z intensywnym, ognisto-czerwonym tłem, które płynnie przechodzi w ciemniejsze odcienie ku krawędziom. Ta kompozycja wprowadza napięcie i sprawia, że centralna postać wydaje się niemalże dramatycznie wyróżniona. Nastrój tego dzieła jest intensywny i melancholijny. Wydaje się, jakby osoba na obrazie nosiła w sobie cały świat emocji – smutek, refleksję, czy może zgubienie. Artysta używa tu techniki, którą można by nazwać subtelnym impresjonizmem – delikatne pociągnięcia pędzla tworzą gładką fakturę skóry. Ta mieszanka realistycznego przedstawienia z nieco abstrakcyjnym tłem tworzy ciekawą dynamikę. "This painting is so deep" mógłby powiedzieć ktoś, kto zatraci się w jego atmosferze. Dla mnie, to obraz o ludzkiej kruchości. Dziecko może powiedzieć: "Ja też czasem tak siedzę, jak mi smutno." Patrząc na to dzieło, czuje się ciszę i spokój, choć jednocześnie tli się w nim jakiś niepokój. Całość jest jak krzyk w ciszy, zostawiający widza z własnymi refleksjami na temat samotności i poszukiwania siebie.