Opis obrazu

Na obrazie widzimy postać przypominającą klauna, której wyraz twarzy mieszczący się wewnątrz niemalże symbolicznego złotego kręgu emanuje melancholią. Dominują tu stonowane kolory z akcentami jaskrawej czerwieni oraz chłodnego błękitu. Klaun ma na sobie charakterystyczny strój z czerwonymi plamami, który przyciąga wzrok. Kontury twarzy oraz ubrania są nakreślone odważną linią, co dodaje obrazowi ekspresji i dramatyzmu. Mała biała chmurka pływająca gdzieś w tle, której prawie nie widać, bo tone w ciepłym złocie tła, wydaje się niemal uchwycona w biegu. Atmosfera dzieła jest nieco nostalgiczna, nieco dreamy. To jakby ten klaun miał coś do powiedzenia, ale z jakiegoś powodu milczy. Taki nastrój przywodzi na myśl pytania o samotność i tęsknotę. Stylistyka obrazu przypomina techniki mieszane: połączenie tuszu z cienką akwarelą, co dodaje mu transparentności i tajemnicy. Emocje wywoływane przez obraz mogą być różne, ale ja czuję taką lekką nutkę smutku. Ten klaun chyba jest smutny, bo go nikt nie widzi. Siedmioletnie dziecko powiedziałoby: Klaun ma śmieszny kapelusz, ale wygląda jakby zgubił balonik. Patrząc na ten obraz, czuję, że artysta chciał nam pokazać coś więcej niż barwy i kształty. Tego klauna przechodzi się z uczuciem zadziwienia i może odrobiną zaskakującej refleksji: czy wszyscy jesteśmy w jakimś sensie klaunami w naszym własnym "circus"?