Opis obrazu

Obraz emanuje tajemniczym wdziękiem, łącząc w sobie bogactwo kolorów i kształtów. Po lewej stronie widzimy pięć niebieskich ptaków z pomarańczowymi dziobami, które siedzą na tle delikatnych, wijących się liści. Ich równe odstępy tworzą harmoniczną kompozycję. Przeważające chłodne, zielonkawe i fioletowe tonacje nadają tej części obrazu poczucie spokoju. Z drugiej strony, intensywne czerwone róże tła kontrastują z postacią o wydłużonych, subtelnych liniach. Postać odchylona do tyłu, wygląda jakby unosiła się w zadumie. Atmosfera obrazu jest jak mżawka ciepłego dnia – delikatna, ale pełna emocji. Styl obrazu można określić jako mieszankę surrealizmu z elementami abstrakcji. Detale takie jak ptasie pióra czy twarze postaci są wyraziste, ale jednocześnie mają w sobie nutkę „dreamy” tajemniczości. Te różnorodne techniki, głównie akrylowe, wprowadzają widza w stan kontemplacji. Jedno spojrzenie wystarczy, by poczuć tę delikatną mieszankę spokoju i niepokoju, jakby czas stanął w miejscu na moment, dokładnie ten. Dla mnie ten obraz to podróż w głąb siebie. Jak na niego patrzę, czuję lekkie mrowienie. Może to dziwne, ale tak jest. Myślę, że artysta wodospadzie emocji, wprowadza nas w refleksję nad równowagą i dualizmem świata. To dzieło sztuki skłania do zastanowienia się nad naszymi emocjonalnymi więzami i często kruchą, lecz piękną równowagą życia. Ciekawe, co na ten temat powie siedmiolatka – „Ptaki siedzą i chyba lubią ten obrazek”. W końcu sztuka to właśnie to – emocje, które każdy odczuwa na własny sposób.