Opis obrazu

Obraz jest jak szaleństwo zaklęte w kolorach. Przewijają się tutaj głównie ciepłe tony, czerwienie, brązy i głęboki, ciemny odcień tła. Sylwetki postaci są nadzwyczaj dynamiczne, miotają się, jakby uchwycone w momencie największego napięcia. Kompozycja wydaje się chaotyczna, ale przy tym ma w sobie coś zharmonizowanego, jakby chaos to tylko pozory. Ten obraz wręcz krzyczy, a może milczy z wdziękiem zagubienia. Artysta wykorzystał realistyczny styl z ciężkim akcentem na dramatyzm. Szczegóły ciał są wyraziste, niemal palpacyjne, jakby można było je dotknąć i poczuć. Sposób, w jaki cienie wyginają linie ciał, dodaje głębi i tajemnicy, a kierunek światła jest jak spotlight. A co ja czuję? Co za emocje! Obraz ten, na pierwszy rzut oka, wywołuje we mnie poczucie napięcia i lekkiego niepokoju, jak wtedy, kiedy przeczuwasz zbliżającą się burzę. Te postacie wyglądają, jakby trwały w bezruchu i równocześnie były w ruchu, taki paradoks. Moją uwagę przyciąga kontrast pomiędzy ich kształtami a otaczającą ciemnością. Myślę, że to mówi coś o walce, o walce człowieka z samym sobą. In a way, ten obraz to jak spojrzenie w głąb ludzkiej duszy, gdzie emocje kłębią się i wirują w szalonym tańcu. Dla mnie ten obraz jest jak układanka, której można wciąż i wciąż szukać nowych rozwiązań. Ciekawe, czego tym artysta chciał nas nauczyć?