Opis obrazu

Na białym tle kłębią się grube czarne kreski i pętle, obok plamy kobaltu i czerwieni wirują w jeden wielki lej. W samym środku jarzy się pomarańczowa kula, jakby słońce w klatce, otulona gęstą siatką spiral. Po bokach sterczą krzyżujące się belki i szkielety form, jak maszty, jak krzywe drabiny. Kompozycja jest ciasna, napierająca, prowadzi oko po okręgach i zygzakach, po śladach szybkiego gestu. To ekspresyjny szkic, chyba markerem i pastelą, warstwy kresek, trochę drapania i celowy rozmaz, totalnie raw. Nastrój waha się między burzą a świtem, oddech jest krótki, ale chwilami ciepło tej kuli koi, jakby rodził się dzień. Ja widzę wielką kulkę co wiruje i świeci. Czuję się trochę zakręcony, trochę wzruszony, bo ten chaos ma rytm i naprawdę przyciąga wzrok.