Opis obrazu

Na obrazie widać dwie postacie siedzące na prostej ławce, skierowane ku niebu lub morzu, które niewyraźnie zlewa się z horyzontem. Dominują pastelowe kolory, beże, delikatne różowe i szarości, które nadają mu spokojnego i nostalgicznego klimatu. Artysta zastosował miękkie, rozmyte pociągnięcia pędzla, co dodaje obrazowi marzycielskiego, dreamy wrażenia. Jest trochę jak mgła, w której można się zgubić. Atmosfera obrazu jest jak cisza przed burzą lub tuż po niej. Taka złapana chwila spokoju. Postacie zbliżają się do siebie, jakby szukały wsparcia i bliskości. Niosą ze sobą historie, przypominają nam o tych chwilach zadumy, które każdy zna. Może ktoś się zastanawia, co oni tam sobie myślą. Może to para starszych przyjaciół, którzy codziennie razem przeżywają to samo piękno natury. Moje serce trochę się wzrusza, bo przypomina mi to o momentach, kiedy z babcią tak siedzieliśmy i tylko patrzyliśmy na chmury. Każdy widz może poczuć lekkość i refleksję, jakie niesie obraz – takie zatrzymanie chwili w czystej formie. Technika przypomina delikatność sepii, ale jej wyblakłe kolory dodają mu nowoczesności. Jakby artysta chciał powiedzieć: hej, czasami warto się zatrzymać i po prostu być. Patrzysz i czujesz ciepło.