Opis obrazu

Akwarela tonie w sepii i ochrach, z plamami chłodnego granatu, które budują monumentalną wieżę i łuki mostu prowadzące ukośną linią ku jasnemu niebu. Most jest wielki i ma łuki. Kompozycja zwarta, ale powietrze ma oddech, a drobne łódki kołyszą się na smugach odbić, pzesączone delikatnym światłem. Atmosfera poranna, trochę melancholijna, trochę timeless, jakby miasto właśnie się budziło i jeszcze nie potrafiło powiedzieć dzień dobry. Widać technikę mokre na mokrym, ciche laserunki i suche pociągnięcia, które wyrywają z mgły statuy. Czuje się ciszę, ale i historię, aż skóra lekko mrowi. Myślę o przejściu, o progu, o tym że za bramą zaczyna się opowieść, i serio mam ochotę pospacerować tam już teraz, choćby w krzywych krokach.