Opis obrazu

Na obrazie stalowy, zardzewiały parowiec pędzi po skosie przez rozszarpane chmury, ku jasnej kolumnie i wirującemu lejkowi światła. Paleta chłodnych błękitów i turkusów zderza się z rdzą i miedzią kadłuba, iskry i dym tworzą ogon jak z pieca. Kompozycja diagonalna napina całość, wszystko drży od ruchu. Statek leci jak rakieta i robi wielkie fuuu w chmurach. Nastrój jest jednocześnie groźny i podniecający, takie nic to i wszystko, człowiek czuje ciarki. Realizm detalu miesza się z malarską mgłą, szerokie pociągnięcia pędzla, może laserunek, a może impast, widać też echa steampunku. To jest zwyczajnie surreal. Odbiorca waha sie między nadzieją a katastrofą, jakby to była brama do innego czasu. Ja widzę podróż przez pamięć, rdzę, dym i pragnienie ucieczki. No i powiem wprost, naprawde chcę wskoczyć na pokład, choć wiem że to chyba zły pomysł.