Opis obrazu

Na pierwszym planie cumuje masywny statek o ciemnym dziobie i rdzawej linii wodnej. Otaczają go dźwigi jak stalowe żyrafy i stoją w szeregu aż po mglisty horyzont. Woda odbija rozmyte pasma błękitu i ochry tworząc drżące lustro doków. Kompozycja jest szeroka i oddycha przestrzenią a oś prowadzi od prawego nabrzeża ku światłu. Powietrze jest ciężkie i wilgotne i pachnie solą oraz smarem i to czuć aż tu. To akwarela z plamami lawowanych przejść i z suchym pędzlem który skrobię detale kratownic. Widać szybkie gesty pędzla i subtelne warstwy laserunków które kleją mgłę i dodają raw energii. Nastrój jest nostalgiczny ale nie smutny raczej pracowity i skupiony. Ja czuję spokój bo wielkie rzeczy robią tu swoje i nikt nie krzyczy i tylko metal mruczy. Statek jest wielki jak smok i robi łał. Obraz może mówić o przemijaniu i sile rąk które budują świat choć zostają w cieniu. Są tu drobne rozbłyski barwy i to jest jak oddech nad ranem w porcie. Tło tonie w mlecznej mgiełce i światło filtruje się jak przez mokre szkło. Wspomnienie brzmi tu jak klakson starego holownika. To jest naprawde żywe.