Opis obrazu

Na obrazie pulsują chłodne błękity i grafit wody, przełamane miodową ochra kamienic i miękkim beżem nieba. Centralna kopuła wyrasta ponad miasto, a półkola mostu przecinają taflę, tworząc rytm odbić. Kompozycja prowadzi wzrok od ciemnych drzew po lewej ku rozświetlonej architekturze, jakby dzień dopiero się budził. Odbicia migoczą smugami, czasem rozlane, czasem przecięte ostrą linią. Atmosfera poranna, wilgotna, trochę zamglona, taka soft. To akwarela z laserunkami, mokre w mokre miesza się z suchą kreską i przetarciami. Most jest wielki i robi kółka w wodzie. Czuję spokojną melancholię i apetyt na włóczenie się bez planu, serio. Niby pejzaż, a jednak modlitwa o ciszę i o drogę do środka. Troche krzywo, ale naprawde prawdziwie.