Opis obrazu

Na obrazie dominują szarości, które tworzą chłodną, nieco melancholijną atmosferę. Jest tu coś niezwykle subtelnego w tej oszczędnej kolorystyce. W centrum znajdują się dwie pionowe formy, które wybijają się na tle miękkiego, teksturalnego tła. Malowanie grubymi pociągnięciami pędzla dodaje dziełu głębi i struktury, które można prawie poczuć pod palcami. To właśnie ta faktura sprawia, że całość wygląda jak nieuchwytny sen, który nie do końca umiemy zinterpretować. Atmosfera obrazu skłania do zadumy. Artysta wykorzystuje technikę impasto, dzięki której powierzchnia tętni życiem. Jakoś tak się czujesz, jakbyś stał na krawędzi czegoś większego, może nowej przygody. Oglądając obraz, można mieć wrażenie, że te kształty to może okna, przez które widać inny świat. „Houses like giant puzzles!” stwierdziłby pewnie siedmiolatek. I coś w tym jest. Dzieło wywołuje u odbiorcy emocje od tajemnicy do fascynacji. Kto wie, co artysta chciał przez to powiedzieć. Najbardziej podoba mi się, jak tak prosty obraz wywołuje tyle „thinking”. Czasem mniej znaczy więcej, a ten obraz jest tego najlepszym przykładem.