Opis obrazu

Obraz przyciąga uwagę kontrastem prostych, ale niezwykle wymownych elementów. Dominuje tu stonowana paleta barw: ciemna, niemal czarna góra oraz jasnoszare dolne partie, które nadają kompozycji oszczędny, niemal ascetyczny wyraz. Faktura farby, grubo nakładana szpachlą, zdradza energiczne ruchy ręki artysty, który, wydaje się, nie bał się brudzić rąk dla osiągnięcia zamierzonego efektu. Atmosfera dzieła jest jednocześnie zimna, ale i pełna tajemnicy. Czarne smugi wyglądają jak deszcz w pochmurny dzień. Jakby ktoś włączył mysterious soundtrack podczas tworzenia. Styl artystyczny przypomina abstrakcyjny ekspresjonizm – surowość i emocje zawarte w prostocie formy odwołują się do głębszych odczuć. Obraz budzi w odbiorcy poczucie niepokoju i zastanowienia. Co właściwie kryje się za tą mroczną linią horyzontu? Dla mnie to może jakaś historia burzy na morzu. Dzieło pobudza wyobraźnię, a ta ciemna smuga u góry przypomina coś z sennego koszmaru. "Patrz! To wyglonda jak czarno-białe zdjęcie" – powiedziałby pewnie siedmiolatek. Surowa prostota zaprasza do głębszych refleksji, choć każdy z nas może dostrzec w niej coś innego. Mając na uwadze technikę użycia farby, można stwierdzić, że artysta eksperymentował z teksturą, tworząc niejednoznaczną opowieść, która pozostawia wiele do interpretacji.