Opis obrazu

Obraz, który mamy przed sobą, emanuje tajemniczością i surowością. Centralnym punktem kompozycji jest prostokątny kształt, otoczony ciemnymi, niemal czarnymi granicami. Szarości przeplatają się z odcieniami pomarańczu — jakby odrapane z biegiem czasu. Jest tu coś, co przyciąga wzrok, zagadkowe i nieoczywiste. Technika jest niezwykle oszczędna, artysta użył grubych pociągnięć pędzla, które tworzą teksturę pełną głębi. Całość jest minimalistyczna, ale ma to „coś”, co sprawia, że obraz chce się oglądać długo. Nastrój dzieła jest melancholijny, ale także pełen intrygi. Wywołuje uczucie oczekiwania, jakby coś miało się wydarzyć za chwilę, gdzieś za tą szaro-pomarańczową bramą. Miłe dziecko może powiedzieć: "Mamoooo, co tam się kryje?" Tak naprawdę, może być to symbol przejścia, nieznanej drogi, którą każdy z nas musi kiedyś podjąć. Pomimo swojej prostoty, ten obraz ma w sobie siłę. Może niebo w upadku? Artysta uchwycił chwile zawieszenia, jakby zatrzymał czas. Wszystko to sprawia, że widz oscyluje między wrażeniem spokoju a niepokojem. To „wow moment”, kiedy odkrywamy, jak niewiele wystarczy, żeby zrobić na kimś wrażenie. Taka sztuka wydaje się skradać do widza i zasiewać w nim ziarno refleksji.