Opis obrazu

Obraz jest przykładem oszczędnego minimalizmu. Dominuje kolor beżowy, rozciągający się przez całą przestrzeń płótna. Centralnie umieszczona pionowa linia przyciąga wzrok, będąc jakby pęknięciem w filcu. Kompozycja jest zadziwiająco prosta, ale w tej prostocie kryje się potężna siła wyrazu. Artysta użył techniki impasto, z widocznymi pociągnięciami pędzla, które dodają tekstury i głębi powierzchni. Atmosfera jest nieco kontemplacyjna, ale i niepokojąca. Możemy odczuć, że to przestrzeń ciszy, jakby zawieszony moment przed burzą. Styl przypomina nieco nurt abstract, gdzie forma jest na równi z kolorem. A może nawet ważniejsza. Ktoś mógłby się zdziwić, że tak prosty obraz wywołuje emocje - i tu niespodzianka. Patrząc na obraz, możemy poczuć zagadkową samotność, ale i pewną harmonię. Dziecko mogłoby powiedzieć: "To wygląda jak zepsuty ekran". I to zdałoby się być trafne. Obraz może budzić skojarzenia z pęknięciem w murze chroniącym tajemnice naszego własnego wnętrza. Struktura powierzchni i subtelne różnice odcieni zmuszają do refleksji. Ekspresjonizm? Może trochę. “Breakthrough” – tak można by rzec po angielsku. Takie obrazy to sposób artystów na zwolnienie tempa. Na końcu zastanawiasz się, czy nie jest to po prostu kawałek naszej codzienności, ujętej w stale zmieniającej się perspektywie.