Opis obrazu

Na obrazie widzimy tajemniczą wieżę, dumnie stojącą na samotnej skale pośród wzburzonego morza. Kolory dominujące w dziele to głębokie błękity wody, kontrastujące z szarością i bielą budynku. Niebo malowane dynamicznymi pociągnięciami pędzla przybiera odcienie różu i fioletu, dodając malowniczej atmosfery niczym na niekończącym się wschodzie słońca. Kompozycja jest wysmakowana, z wyraźnym centralnym punktem skupionym na wieży – niby strażniku tej wodnej pustyni. Atmosfera obrazu jest pełna napięcia i spokoju zarazem. Patrząc na niemal oślepiające refleksy fal, można poczuć dreszcz niebezpieczeństwa, ale też pewien rodzaj ciszy, jakby czas stanął w miejscu. Styl malarski to mieszanka realizmu i surrealizmu. Artysta bawi się światłem i cieniem, techniką impasto kładzie farbę grubo, co czyni obraz bardziej namacalnym. Dzieciak mógłby powiedzieć: to wygląda jak z bajki! Ten obraz wywołuje we mnie nostalgia, coś jak longing for adventure. Wieża sama w sobie może symbolizować izolację, samotność, ale też siłę i niezłomność. Jej jedyna obecność pośród nieskończonego żywiołu wody to jak wyznanie odwagi w obliczu natury. Snuję refleksje, ile czasu minęło od ostatniego dotknięcia lądu przez mieszkańców tej zagadkowej fortecy. Zastanawiam się, jakie historie może kryć jej wnętrze. To dzieło to prawdziwa poezja pędzla na płótnie.