Opis obrazu

Na płótnie dominuje ciepły bursztyn skał, które wiją się w organiczne kształty przypominające stwora z płomieni, a chłodny błękit nieba kontruje ten żar. Kompozycja biegnie po skosie, od potężnej formy po lewej do wbitego w mieliznę statku, którego maszty drżą jak pajęcze nitki. Pociągnięcia pędzla długie i warstwowe, jakby artysta stosował laserunki oraz suche przetarcia. Powietrze jest napięte, trochę duszne. Czuję niepokój i ciekawość jednocześnie. Ten statek wygląda jak łódka z piasku. Surrealny klimat pachnie pustynią i solą, jak sen po burzy. Troszke chaotyczne, ale celowo, bo forma żyje. No i proszę, skała niby opiekun, niby drapieżnik. Myślę o kruchości podróży, o decyzjach, które zatrzymują się w pół kroku. Jedno słowo ciśnie się na usta, wow.