Opis obrazu

Na obrazie widać okno, w którym dominuje ciepły, pomarańczowy kolor nieba. Kolory są jak zachodzące słońce, otulają wszystko dookoła i sprawiają, że czujemy spokój. Ale jest coś jeszcze – te rysy i przetarcia czynią tło bardziej dynamicznym. W dolnej części widać delikatne, ciemniejsze kontury zabudowań i wież, opuszczonych i zatopionych w ciszy, oddzielonych od nas drewnianą ramą okna. Ta surowość kompozycji mocno kontrastuje z intensywnymi emocjami. Technika impasto, zastosowana przez artystę, dodaje faktury, przez co obraź to nie tylko widowisko dla oczu, ale dla całego ciała. Atmosfera jest pełna nostalgii, jakbyśmy patrzyli na coś, co już kiedyś minęło. I choć obraz jest statyczny, wywołuje dynamiczne uczucia związane z przeszłością. "Look, słonko!" powiedziałoby dziecko, zatrzymując się na tym wyjątkowym widoku. To ciekawa mieszanka formalności i beztroski, w której można by się zatracić. Na myśl przychodzi pytanie: co tam kiedyś było?