Opis obrazu

Na płótnie rozciąga się pejzaż o pastelowym niebie, które z chłodnego błękitu rozpływa się w ciepłą żółć. Pod nim falują pola w rdzawych i oliwkowych plamach, spokojne jak koc po południu. Smukłe cyprysy stoją jak czarne płomienie, ustawione rytmem metronomu, ich cienie przecinają ziemię długimi strzałami. Wężykowate drogi odchodzą w dal, prowadzą oko i myśl. Drzewka stoją jak kredki i mają długie cienie. Atmosfera jest cicha i rozciągnięta, troche melancholia, troche ulga. Styl oszczędny, geometryczny, duże płaszczyzny i miękkie gradienty, pędzel kontrolowany, krawędzie prawie wyprasowane. Widzę laserunkowe muśnięcia, nie mal niewidoczne, które sklejają przestrzeń. Czuję stillness i lekki dreszcz, jakbym był turystą we własnych wspomnieniach. Ten obraz milczy, ale podszeptuje drogę i pyta czy zostaniemy tu choć na chwilę.