Opis obrazu

Falujący pejzaż w oliwkowej zieleni i miodowym beżu rozciąga się aż po łagodny horyzont. Jasna droga miękko zakręca przez pola i wciąga wzrok do środka kompozycji. Smukłe cyprysy jak czarne igły stoją w rytmie, ich długie cienie ukośnie tną murawę. Niebo to delikatny gradient od różowego blasku do bladego błękitu, czyli chwila przed pełnym dniem. Całość spokojna, niemal serene. Minimalistyczne formy, płaskie plamy barwne i oszczędny pędzel budują klarowną strukturę. Patrzę i słyszę ciszę, trochę samotną, i myślę o drodze co szuka celu. Te drzewa są jak kredki i idą po trawie cienie. Troche niedoskonale, trochę na luzie, a jednak budzi we mnie spokój i lekki głód wędrówki.