Opis obrazu

Obraz przedstawia urokliwą, lekko nostalgiczna uliczkę starego miasta w wilgotnej aurze deszczowego poranka. Kolory tu predominują ciepłe brązy i złote tony przetykane chłodnymi szarościami budynków. Droga lśni jak lustro, odbijając delikatnie postacie przechodniów i samotny powóz z koniem, który stoi na pierwszym planie. W tle majaczą wieże katedry, rozmyte w porannej mgle. Całość jest jak cinema - niemal czuć zapach mokrego bruku i słychać stukot końskich kopyt. Artysta zastosował technikę olejną, co widać w fakturze i grubo kładzionych pociągnięciach pędzla. Kompozycja jest klasyczna, ale z nutą tajemnicy, bo choć ulica tętni życiem, czujemy ciszę, spokój. Może trochę melancholii. To dzieło zdaje się przenosić nas w inne czasy, pozwalając na chwilową ucieczkę od współczesności. Odbiorca może poczuć się zaintrygowany, pragnąć wkroczyć w ten świat. Może się nawet zastanowić "Where would I be in this scene?" Dla mnie, obraz wywołuje uczucie ciepłej nostalgii za czymś, co być może nigdy nie widziałem na własne oczy. A tak z innej beczki, mały Jaś powiedziałby: "Koń stoi i patrzy!". Ot, taka magia malarstwa, które potrafi wywołać uśmiech i zadumę.