Opis obrazu

Obraz emanuje niesamowitą energią i spokojem. Dominuje tu złocisty brąz, który otula kompozycję niczym ciepły koc, a w środku króluje pudrowy róż przetykany błękitnymi plamkami. Takie połączenie kolorów przywołuje na myśl zachód słońca, kiedy niebo mieni się niezliczonymi odcieniami. Centralnym punktem kompozycji jest duże, dość niedbałe kółko, obrysowane czarną linią, przypominające orbitę wokół niewidocznej planety. Obraz bucha abstrakcyjnym stylem — artysta bawi się formą i kolorem, tworząc coś, co z jednej strony jest proste, a z drugiej intrygujące. Patrząc na ten obraz, można poczuć jakby czas stanął w miejscu. Technika, którą artysta się posłużył, to prawdopodobnie akwarele, które mają tę magiczną właściwość, że nadają płynności i lekkości każdemu pociągnięciu pędzla. Na brzegach obrazu widać drobne okręgi, jakby ktoś chciał dodać ramkę z guzików. To very cool! Dzieło to wywołuje różnorodne emocje. Może to być nostalgia za dzieciństwem, kiedy rysowanie na kartkach papieru było beztroską zabawą. Albo wręcz przeciwnie — cień melancholii, refleksji nad upływem czasu. To naprawdę zachęca do zatrzymania się na moment, zastanowienia się nad tym, co jest ważne. I... wygląda trochę jak kosmos namalowany przez 7-letnie dziecko, który stawia pytania o prostotę i złożoność wszechświata.