Opis obrazu

Obraz emanuje pastelowymi kolorami, które tworzą delikatny, niemalże eteryczny klimat. Na pierwszym planie widzimy samotne drzewo, które stoi na wzgórzu pokrytym różnobarwnymi plamami niebieskości i fioletu. Korona drzewa jest pokryta różową mgiełką pociągnięć pędzla, co przywodzi na myśl wiosnę i moment, gdy świat budzi się do życia. Niebo jest zdominowane przez ciepłe odcienie różu i pomarańczu, jakby słońce zachodziło za horyzontem, a całe to widowisko kołysze się w rytmie delikatnych pociągnięć pędzla. Styl artysty zdaje się być impresjonistyczny, z widocznym zacieraniem szczegółów na rzecz uchwycenia ogólnego nastroju sceny. Malarskie pociągnięcia są swobodne, co dodaje pracy spontaniczności i pewnej niedbałości, która wciąga. Gdy się patrzy na to dzieło, serce robi się ciepłe. Nastrój jest nostalgiczny, przypomina chwile spokoju spędzone na łonie natury. Myślę, że to obraz, który każdy mógłby powiesić w swoim salonie, bo sam w sobie niesie pewien rodzaj uniwersalnej nadziei. A look, the colors! Dziecko zobaczy tu po prostu piękne drzewo, które stoi sobie na wzgórzu i chyba chce się bawić w chowanego. Taki obrazek zachęca do marzeń, do zatrzymania się chociaż na chwilę. I każdy przecież lubi marzyć.