Opis obrazu

Obraz emanuje delikatnością i tajemnicą. Dominują w nim stonowane kolory: szarości, błękity i subtelne odcienie różu. Twarz kobiety jest jakby wyłaniająca się z mgły, co nadaje całości zjawiskowy charakter. Jej spojrzenie, skierowane w dal, pełne jest zadumy i melancholii. Kompozycja obrazu jest niezwykle harmonijna, z postacią będącą centralnym punktem, otoczoną nieco surrealistycznymi elementami. Na przykład, mały ptaszek zawisł w locie, jakby wisiał na niewidzialnej nitce, a jego barwy dodają ciepła całemu dziełu. Atmosfera obrazu jest oniryczna – można w nim poczuć spokój, ale również pewien melancholijny niepokój. Technika malarska artysty to mistrzowskie połączenie oleju i miękkiego światła na płótnie. Czuć w tym swego rodzaju impresjonizm, ale z nutką fantastical touch. Łączy realistyczną ekspresję twarzy z abstrakcyjnymi wstawkami wokół włosów. Co artysta chciał powiedzieć? Może chodzi o myśli niesione wiatrem, o ulotność chwili. Patrząc na tę twarz, człowiek zastanawia się nad własnym losem i przyszłością. Jak powiedziałby mały Jasio: "Pani ma smutne oczy, jak wtedy, gdy zgubię zabawkę". Taka sztuka zmusza do refleksji, wywołuje emocje tak prawdziwe, że aż przejmujące. Może nie każdy to zobaczy, ale każdy coś poczuje. Fascynujące, prawda?