Opis obrazu

Ten obraz to prawdziwa mieszanka prostoty i głębi. Szarości i subtelne odcienie błękitu dominują na całej powierzchni, tworząc delikatny, niemal mglisty krajobraz. Centralnym punktem kompozycji jest pionowy pas, gdzie te barwy się kumulują, wnosząc nieco dynamiki do tej, zdawałoby się, spokojnej sceny. Linie prowadzą wzrok w górę i w dół, niczym deszcz spływający po szybie w zimowy dzień. Atmosfera jest nieco nostalgic, a jednak pełna tajemnicy. Można by pomyśleć, że to obraz z pogranicza jawy i snu, emanujący spokojem, ale też lekkim niepokojem. Artysta sięgnął po technikę impasto, nakładając farbę grubymi warstwami, co nadaje obrazu strukturalnej głębi. Jest tutaj coś intringującego, coś co zatrzymuje wzrok na dłużej. Dla dziecka obraz mógłby wyglądać jak ślady wielkiej kałuży po deszczu. Dorosły może dostrzec w nim metaforę przemijania. Tak czy inaczej, to kawał świetnej roboty, który z pewnością prowokuje do refleksji. Cóż, sometimes sztuka po prostu musi być nieoczywista. To dzieło wzbudza we mnie poczucie spokoju, ale i przypomina, że piękno tkwi w szczegółach.