Opis obrazu

Obraz emanuje tajemniczą energią. Dominują na nim szarości i fiolety, które tworzą niepokojącą, a jednocześnie fascynującą mieszankę. Linie są dynamiczne, wydają się niemal tańczyć na płótnie. Z jednego końca na drugi przecina je ciemna, prosta linia, która dzieli świat obrazu na dwie części. Ta prosta linia to nic jak granica między ciszą a hałasem, a może między snem a jawą. Całość ma w sobie coś z chaosu, ale i porządku. Artysta zastosował techniki przypominające impresjonizm z domieszką ekspresjonizmu. Mimo że obraz jest abstrakcyjny, można w nim dostrzec echo drzew, tanga wiatru lub coś zupełnie innego. Nastrój, który z niego płynie, jest jak mglisty poranek - pełen oczekiwania i lekkiego niepokoju. Patrząc na to dzieło, czuję, jakby przenosiło mnie w inny wymiar. To jest takie fancy, mówiliśmy z kumplami. Może budzić w odbiorcy różnorodne emocje - od zachwytu po niepewność. Moje myśli kierują się ku ulotnej chwili, kiedy sztuka przemawia własnym głosem. I choć jestem dorosła, wciąż pytam: Co tu się właściwie dzieje?