Opis obrazu

Obraz przypomina zawirowane morze kolorów, które wciąga obserwatora w wir dynamicznych emocji. Feeria barw – od intensywnych czerwieni po głębokie zielenie, przeplatana jest subtelnymi odcieniami brązu i bieli. Kształty są nieokiełznane, jakby artysta pozwalał im samym prowadzić pędzle. Całość kompozycji wydaje się chaotyczna, jednak jest w tej przypadkowości pewien porządek. To jak oglądanie burzy na obrazie. Trochę przerażające, ale i fascynujące. Atmosfera dzieła jest pełna energii, trochę tajemnicza. Stylem przypomina abstrakcyjne eksperymenty, które są jednocześnie dynamiczne jak „wow” oraz zaskakujące. Artysta zdecydowanie zastosował technikę impasto, pozwalając, aby farby tworzyły fakturalne elementy, które można „poczuć” oczami. Wydaje się, że ten obraz może wywołać w odbiorcy zarówno dyskomfort, jak i ekscytację, zachęcając do zatrzymania się na chwilę. Osobiście, kiedy na niego patrzę, czuję, jakby to dzieło mówiło: „Hej, spójrz na mnie, zobacz, jaka jestem bałaganiarska, ale właśnie dlatego piękna”. Wywołuje to uśmiech. 7-letnie dziecko pewnie powiedziałoby, że to taki kolorowy bałagan, co bawi. No cóż, na pewno zapada w pamięć.