Opis obrazu

Na obrazie dominują subtelne odcienie błękitu, fioletu i różu przeplatane ciepłymi barwami piasku. Płynne, poziome pociągnięcia pędzla tworzą harmonijną kompozycję, która przypomina fale morza w spokojny wieczór. Niebo zlewa się z wodą w delikatnym tańcu kolorów, tworząc atmosferę spokoju i melancholii. Obraz emanuje niemal „dreamy” nastrojem, który przenosi widza na pogranicze jawy i snu. Styl artysty jest jednocześnie nowoczesny i impresjonistyczny. Krótkie, uporządkowane pociągnięcia sprawiają, że przestrzeń wydaje się żyć, mimo że jest zamknięta w geometrycznych formach. To jakby morze i niebo były złożone z tysięcy drobnych klocków. Kropeczki liżą brzegi, tworząc wrażenie ruchu. Dzieło budzi uczucia głębokiego spokoju i refleksji. Można w nim odnaleźć nutę nostalgii za chwilami spędzonymi nad wodą, o których często myślimy z utęsknieniem. Myślę, że to obraz, który mówi więcej niż tysiąc słów, choć można by mu przypisać tylko jedno: harmonia. Siedmioletnie dziecko powiedziałoby pewnie: "To wygląda jak klocki, z których układa się morze!" I miałoby rację. Cała kompozycja zdaje się mówić, że życie, choć złożone z małych elementów, ma swój niepowtarzalny rytm.