Opis obrazu

Na obrazie widzimy minimalistyczną, lecz zarazem intrygującą scenę. Dominują odcienie szarości, które tworzą tło dla czerwonego krzesła stojącego na środku pokoju. Prostokątne, geometryczne kształty nadają całemu dziełu surowości i chłodu, ale owo krzesło wprowadza ciepło i ożywienie. Światło wpadające przez okno tworzy kontrastowy cień, który nadaje przestrzeni głębi. Nastrój obrazu jest introspektywny, niemal melancholijny, jakby sugerował chwilę zatrzymania, refleksji. Czujesz się jak w "twilight zone", pomiędzy rzeczywistością a snem. Artysta zastosował technikę dużych, płaskich plam barwnych, co nadaje obrazowi abstrakcyjny charakter. Można odnieść wrażenie, że krzesło czeka na kogoś, kto przyjdzie, usiądzie i opowie swoją historię. Dla dziecka to po prostu pokój, gdzie tata siada i ogląda bajki. Widz może odczuwać ciszę, która zdaje się niemal namacalna. Mnie osobiście urzeka subtelna gra świateł i cieni, sprawiająca, że obraz jest pełen nieopowiedzianych jeszcze story.