Opis obrazu

Obraz emanuje spokojem i ciszą. Dominują tu stonowane odcienie zieleni, beżów i różów, które przeplatają się w harmonijny sposób. Kształty na płótnie są kanciaste, ale jednocześnie miękko zarysowane, przypominając bardziej rozmytą geometrię niż precyzyjne linie. Kompozycja jest gęsta, ale nie przytłacza - wydaje się, jakbyśmy patrzyli na abstrakcyjny pejzaż z góry. Nastrój obrazu jest kontemplacyjny, jak spokojny spacer w letni poranek. Styl dzieła jest nieco surrealistyczny i przypomina "cubist" forms, z delikatnymi przejściami kolorów. Artysta używa techniki impastu, dodając tekstury, które nadają obrazowi trójwymiarowości. Mieliśmy wrażenie, że można "dotknąć" tego, co jest na płótnie, czując fakturę pod opuszkami palców. Wywołuje on emocje pełne nostalgii, jakbyśmy wspominali miejsca, które może nawet nigdy nie istniały. Dla mnie ten obraz jest jak sen o mieście, które nigdy nie zasypia, ale też nie budzi się w pełni. Może niektórzy widzowie odnajdą tu spokój, a inni poczują tęsknotę za czymś nieuchwytnym. Kolory są jakby przytulne, przypominające przebłyski słońca przez mgłę. "Patrz mamo, to miasto wygląda jak klocki!" - powiedziałoby dziecko, widząc tę mieszaninę form i barw. Ten obraz to prawdziwy kawałek codziennej magii.