Opis obrazu

Na obrazie dominuje pionowa sylweta, modelowana smugami czerni, oliwek i głębokich brązów. Tło przechodzi od bursztynu do rdzawej poświaty, w której leci stado maleńkich ptaków. Tkanina skręca się w plastyczne fałdy jakby rozmawiała ze światłem, a na dole naga stopa i pomarańczowy płatek, prawie jak ślad. Kompozycja oszczędna, ale treściwa, półmrok robi robotę. To jest duża stopa i jest ciemno. Sposób malowania przypomina olej i delikatne sfumato, momentami niemal chiaroscuro. Nastrój jest cichy, lepki, troche niepokojący, taki przedzmierzch. Czuję tu historię o drodze, skromności, może o rezygnacji, no nie wiem, ale wciąga. Serio, aż chce się szeptać. Jest w tym przykurzona intymność i odrobina mystery. Każdy zobaczy inne pożegnanie, ja widzę spóźniony krok i pauzę między wdechem a wydechem.