Opis obrazu

Obraz to prawdziwa uczta dla oczu z dominującymi ciepłymi barwami – złoto, czerwień, brąz i subtelne przejścia zieleni. Kształty są geometryczne, lecz nieprzesadnie, bardziej jakby malarz bawił się formą, przypomina to trochę puzzle, które ktoś celowo rozsypał. Kompozycja jest dynamiczna, prowadzi wzrok od jednego rogu do drugiego, opowiadając wizualną historię. Atmosfera obrazu jest tajemnicza, niemal jak mglista jesienna noc, gdzie nie do końca wiadomo, co czai się w cieniu. Można poczuć lekki dreszcz emocji przemieszany z ciepłem kolorów. Twórca dzieła zastosował technikę impasto, co dodaje tekstury i sprawia, że malowidło wydaje się niemal trójwymiarowe. Pociągnięcia pędzla są widoczne, co na swój sposób ożywia obraz, sprawia, że ma on nietuzinkowy charakter. Styl to zdecydowanie abstrakcja, która pozostawia odbiorcy szerokie pole intepretacji. Może budzić radość, zagadkę, a czasem nawet niepokój. To trochę tak, jakby ktoś mówił do ciebie w innym języku, ale mimo to czujesz, że jesteś rozumiany. Dzieło może wywoływać różne emocje. Dla mnie to jak odkrywanie tajemniczej krainy. A patrząc z perspektywy dziecka, „jakby słońce się bawiło klockami”. Czasem czuję się trochę jak detektyw, próbując rozwikłać tajemnicę ukrytą w zawiłościach kompozycji. That’s art – niejednoznaczność to jego moc.